خرما

{منبع ويكي پديا}

خُرما (نام علمي: Phoenix dactylifera) گياهي تك‌لپه‌اي و گرمسيري جزو تيره نخل‌ها است كه ميوه‌اش خوراكي و داراي هسته‌اي سخت و پوست نازك و طعم شيرين كه به شكل خوشه‌اي بزرگ از شاخه آويزان مي‌گردد و برگ‌هاي آن بزرگ است. ارتفاع نخل به ۱۰ تا ۲۰ متر يا بيشتر مي‌رسد.

گستردگي گونه خرما عمدتاً در نيمكرهٔ شمالي و در كشورهاي ايران، پاكستان، عراق، عربستان و ساير كشورهاي عربي حاشيه خليج فارس همچنين بيشتر كشورهاي شمال آفريقا و ايالات متحده آمريكا است و در نيمكره جنوبي نيز به‌طور پراكنده ديده مي‌شود.

به ميوهٔ نرسيده خرما، «خارَك» يا «خرك» يا كنگ (و در زبان عربي، «حبابوك») گفته مي‌شود.

رطب مرحله قبل از رسيدگي كامل خرماست كه رطوبت بيشتر و قند كمتري نسبت به خرماي كاملاً رسيده دارد.

ميوه خرما جزو ميوه‌هاي سته مي‌باشد يعني تمام قسمت باريكاري آن گوشتي و حاوي مواد غذايي است. خرما از دورانِ باستان در رژيم غذايي انسان وجود داشته‌است و يكي از قديمي‌ترين ميوه‌هاي كشت شده توسط انسان بوده‌است.

ريشه واژه

واژه خرما ريشه و بنياد فارسي داشته و از زبان‌هاي فارسي، به زبان‌هاي هندي، اردو، تركي، اندونزيايي و مالزيايي به سوي شرقي و يوناني به سوي غربي وارد شده‌است. در منطقه جنوب كشور (بندرعباس و لارستان) خرما را برگرفته از گويش پهلوي (اچم) هارما(HARMA)و ارما (ORMA) مي‌خوانند.