هل
هِل ميوهاي كوچك به اندازه بند انگشت با پوست تيره و دانههاي خوشبو است. هل، ميوه گياهي از تيره زنجبيلهاست و انواع مختلفي شامل هل سياه، هل سفيد و هل سبز دارد كه نوع سبز آن عطر تندتري دارد .
هل يكي از چاشنيهاي معطر مورد استفاده در بعضي از غذاها، نانها، شيرينيها و بهخصوص مرباها، است. هنديها و پاكستانيها و جنوب بلوچستان ايران بيشترين مصرفكنندههاي هل در جهان هستند.
خواص درماني هل
هل از نظر طب قديم ايران گرم و خشك است. مطابق اين نظر جويدن دانههاي هل پس از صرف غذا ضمن كمك به هضم و گوارش بهتر غذا، ميتواند بوي نامطبوع دهان را نيز خنثي كند. مصرف دمكرده آن مفرح، مقوي معده لطيف و بادشكن است. دانههاي هل خواص گرما بخشي داشته و معده و رودهها را تقويت ميكنند. هل اشتها را تحريك ميكند و عمل گوارش غذا را بهبود ميبخشد.
نوشيدن دم كردهٔ داغ آن موجب تسكين كوليت، سوءهاضمه، نفخ، حالت تهوع و بيحالي شده و مانع ترشح زياد اسيد معده ميشود. يكي از خواص ويژه و بسيار ارزشمند هل، جلوگيري از تشكيل خلط در گلو است. از اين رو ميتوان آن را به محصولات لبني و پودينگها افزود تا اثر شير را كه موجب تشكيل خلط در گلو ميشود خنثي كرده و به گوارش آن نيز كمك كند. دانههاي هل خاصيت داروي اكسپكتورانت را دارد و سينوسها و برونشها، بيني و سينه را از خلط و ترشحات اضافي پاك ميكنند. هل چنانكه ذكر شد خواص گرمابخش و انرژي زا دارد از اين رو به بهبود روحيه و بازيابي انرژي و توان از دست رفته كمك ميكند، اضطراب و نگراني را كاهش ميدهد و در رفع افسردگي مؤثر است. هل همچنين كليهها را تقويت ميكند و گفته ميشود براي درمان شب ادراري كودكان مفيد است. البته مصرف زياد آن تپش قلب را افزايش ميدهد.